To Society of Wedding and Portrait Photographers (London), βράβευσε το Φεβρουάριο μια ακόμη από τις φωτογραφίες γάμου, στην κατηγορία Wedding Photojournalism. Αυτή είναι η μαγεία της φωτογραφίας γάμου! Είναι η μεγάλη χαρά να ψάχνεις πίσω από τις προφανείς εικόνες. Είναι όλες οι μαγικές στιγμές, τα βλέμματα, τα νοήματα, οι κινήσεις, τα χέρια που κρατιώνται, που φωνάζουν πιο δυνατά, για όλα που έχουν αξία: τους ανθρώπους. Μια μικρή στιγμή ικανοποίησης, γιατί δεν άφησα μια μοναδική στιγμή να χαθεί. Γιατί δεν έχασα τις σκέψεις της μικρής παρανύμφου να ξεφύγουν. Γιατί υπάρχουν μαγικές στιγμές, ανάμεσα στις στιγμές.
Αρχείο βάσει ετικέττας: Γιάννης Λάριος φωτογράφος γάμου
Τι βλέπω στο πρόσωπο μιας όμορφης νύφης; Είναι η στιγμή αφού το μυστήριο του γάμου έχει ολοκληρωθεί. Αφού έχει χαιρετίσει τους εκατοντάδες αγαπημένους καλεσμένους της. Είναι όταν μπαίνει στο νυφικό αυτοκίνητο. Είναι τότε, ανάμεσα σε μια σχισμή ενός δευτερολέπτου, που βρίσκω ξανά εκείνη την κοριτσίστικη σκέψη που είχε από μικρή, γι’ αυτή την ημέρα. Ένα όνειρο που ήρθε στην επιφάνεια από τα παιδικά της χρόνια. Είναι τότε που “πίσω” από μια όμορφη νύφη, βλέπω ξανά αυτό το μικρό κορίτσι που ονειρεύεται. Ένα κορίτσι που το φυλάει καλά ο χρόνος: εκεί, ανάμεσα σε ένα εκατοστό του δευτερολέπτου.
“Δεν χρειάζεται να τρέξεις πολλές ώρες, καλύτερα να ξεκουραστείς!”. Η Νάνσυ είχε δίκιο. Δεν βρισκόμουν αυτή τη φορά σε μια ακόμη φωτογραφική αποστολή. Κι έτσι, στην πανέμορφη Σκύρο δεν φωτογράφισα όπως θα ήθελα υπό άλλες συνθήκες. Δεν βγήκα με σκοπό τη φωτογραφία, παρά μόνο 2 απογεύματα όλα κι όλα. Ή ίσως τρία. Όμως φρόντισα να μην προχωρήσω στην τύχη! Στήθηκα σε κορυφές που είχα βρεί στους (χάρτινες) χάρτες που κουβαλώ. Αυτούς με την μεγάλη κλίμακα. Διάβασα το φως στα κρυφά, κάθε φορά που κοιτούσα ψηλά, ώστε να ορίσω τις λίγες μυστικές συναντήσεις μαζί του. Να μου πει πως θα φωτίσει. Να του πω που θα σταθώ. Να λοιπόν είκοσι φευγαλέες ματιές που κράτησα. Όσες πρόλαβα. Λίγες. Με μια υπόσχεση να βρεθώ ξανά εκεί…
Η φωτογραφία σου δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Αν θα καταφέρεις να μιλήσεις με τις εικόνες που δημιουργείς. Αν θα “δαμάσεις” ποτέ το φως. Αν θα βρεις να πεις μικρές ιστορίες. Υπάρχουν όμως και μικρές στιγμές προσωπικής ευτυχίας. Όπως όταν μιλήσεις με το φως. Και βγάλεις φωτογραφίες απευθείας από τη φωτογραφική μηχανή, όπως αυτή! Που δεν χρειάζεται ούτε ψεύτικα φίλτρα του instagram, ούτε επεξεργασία, ούτε τίποτα! Αν μάθεις τη γλώσσα του φωτός, βλέπεις αλλιώς. Τα πάντα.
Κάποιες στιγμές όλα μοιάζουν σαν μια παιδική σκέψη. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν όλα αυτά που συμβαίνουν, είναι απλά μια σκέψη που την κάνεις τώρα που είσαι ακόμη μικρή. Ή αν συμβαίνουν στ’ αλήθεια και σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια. Δύσκολα ξεχωρίζουν οι ιστορίες. Και ξέρεις… αυτές τις στιγμές, δύσκολα ξεχωρίζουν ακόμη και οι δυό σου εικόνες.
Είναι αλλόκοτη αυτή η (προσωπική) φωτογραφική στιγμή. Δεν ξέρω πραγματικά πως να την περιγράψω. Στη φωτογραφία επέλεξα να προχωρήσω μόνος. Δεν μου άρεσαν πολλά που έβλεπα κι έτσι δεν ήθελα να μάθω κοντά σε κάποιον άλλο φωτογράφο γάμου στην Ελλάδα. Έμεινα άγνωστος σε μια άγνωστη τέχνη. Μόνο με διάβασμα, μελέτη. Αυτό ήξερα να κάνω από παλιά. Και βέβαια πολλοί με ειρωνεύτηκαν. Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα, είναι το ότι σήμερα τo διεθνές SWPP (London) μου απένειμε κατόπιν αξιολόγησης, τον εξαιρετικά τιμητικό τίτλο του “Associate Photographer” που κατέχουν πάρα πολυ λίγα μέλη του…